ကေလးေတြ အေၾကာင္း(၁)

သားနဲ႔သမီးေမြးထားတာ အခုနဲနဲ အရြယ္ေလးေတြေရာက္လာေတာ့ မတူတဲ့စရိုက္ေလးေတြကိုယ္စီရွိတာ

သတိထားမိတယ္။အရင္ဆံုးအစားေသာက္မွာတင္ ကြဲလြဲမႈ႔စတာပဲ။သားက ေပါင္မုန္႔၊ခ်ိစ္၊sausage တို႔ဆို

အေသၾကိဳက္ ေပမယ့္ သမီးေလးကေတာ့ အဲဒါေတြၿမင္ရင္ နိုးပဲ။သူကက်ေတာ့ ေခါက္ဆြဲသမား။ဆီခ်က္၊

ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ေကာ္ရည္၊ၾကာဇံေၾကာ္ ၾကိဳက္တယ္။သား က်ေတာ့ အဲဒါေတြ လံုး၀ မၾကိဳက္ဘူး။အဲ့ေတာ့

မနက္စာ လုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။၂ မ်ိဳးလုပ္ရတယ္။အတူတူၾကိဳက္တာ တစ္ခုကေတာ့ ပဲၿပဳတ္

ထမင္းေၾကာ္ပဲ။အက္၀င္က အသီးအရြက္ေတြကို ထမင္းနဲ႔ေကြ်းရင္ မစားဘူး။သူ႔ကို ထမင္းစာၿပီးမွ အသီး

သပ္သပ္ ေကြ်းရတယ္။၀မ္းမခ်ဳပ္ေအာင္လို႔။ေမလင္းလင္းက်ေတာ့ ထမင္းနဲ႔အသီးအရြက္ေရာေကြ်းရင္

စားတယ္။အက္၀င္က ေရေအး၊အေအး ၾကိဳက္တယ္။ေမလင္းလင္းက အေအးမၾကိဳက္ဘူး။အက္၀င္က

အသီးဆိုရင္ စေတာ္ဘယ္ရီ၊ဘလူးဘယ္ရီသီး၊ၾကက္ေမာက္သီးၾကိဳက္တယ္။ေမလင္းလင္းက ငွက္ေပ်ာသီး၊

ဖရဲသီး ၾကိဳက္တယ္။ဟိုတစ္ေယာက္ၾကိဳက္တာ ဒီတစ္ေယာက္က မၾကိဳက္ၿပန္ဘူး။

လူရည္လည္တာက်ေတာ့ ေမလင္းလင္းက ပိုလည္တယ္။ခ်က္ဆို နားခြက္မီးေတာက္တယ္။အက္၀င္က

ေတာ့ အရိပ္ၿပရင္ အေကာင္မၿမင္ဘူး။တစ္ရက္ အေမလုပ္သူက မားမား ေနမေကာင္းဘူး ေၿပာလိုက္တာနဲ႔

ကိုကိုး Quiet ေနာ္။Don't noisy....မာမား ေနမေကာင္းဘူးတဲ့။အေမလုပ္သူက အိပ္ယာခင္း ခင္းေနလို႔

ေမႊ႔ယာေတြ မေနရင္ သူက မာမား ရလား ရလား တဲ့။(သူ မေပးနိုင္တာၾကေနတာပဲ)။သူတစ္ခုခု လုပ္လိုက္

လို႔ အေမလုပ္သူ နာသြားရင္ သူက မၾကာခဏ လာၿပိး မာမား နာေသးလားဟင္တဲ့။ဟိုတစ္ေယာက္က

ေတာ့ ေအးေဆးပဲ။သူ႔ကို ဦးတည္ၿပီး မေၿပာရင္ ဘာမွမသိသလိုပါပဲ။



တစ္ရက္ေတာ့ အက္၀င့္ကို စခ်င္တာနဲ႔ (အိမ္ကလူ ခရီးသြားေနတုန္း) သားရယ္ မာမား ပါပါးကို လြမ္းလိုက္

တာဆိုပီး ငိုခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပလိုက္ေတာ့  အခန္ၿပင္ထြက္ၿပီး သူ႔ပါပါးကိုရွာတယ္။မေတြ႔ေတာ့ တံခါး၀မွာ

ရပ္ၿပီး မာမား don't sad...just happy...Daddy will come back soon ဆိုၿပီး အေမလုပ္သူကို နွစ္သိမ့္ရွာ

ပါတယ္။သူကေတာ့ စိတ္မေကာက္တတ္ဘူး။ဒါပမယ့္ ၀မ္းနည္းတတ္တယ္။အခုလည္း ဒီအပတ္ေနာက္ဆံုး

ၾကာသပေတးေန႔ ေက်ာင္းတတ္ၿပီး ၿပန္လာ ကတည္းက မွန္ေရွ႔ရပ္ၿပီး မာမား Where is Edwin's tooth?

(သူ႔ေရွ႔သြားက ၂ႏွစ္ခြဲေလာက္က ႏႈတ္ထားတာေလ) အေပၚ ေရွ႔သြားႏႈတ္ထားတဲ့ေနရာ အလြတ္ကေလး

ကိုၿပေမးတယ္။ႏႈတ္ထားတာၾကာၿပီ သူသတိထားမိပံုမေပၚဘူး။အခုမွ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက

စသလားမသိဘူး။where edwin dropped my tooth ? တဲ့။ႏႈတ္ပလိုက္ၿပီေလ သားရဲ႔ ေဒါက္တာက

သားရဲ့သြားပိုးစားလို႔ ႏႈတ္ပလိုက္တာေလ လို႔ ေၿဖ လိုက္တယ္။ဒါလဲ တစ္ေနကုန္သြားေနရာၿပၿပီး ေမးတယ္။

ေမးေနတာ ေဘးကေနၾကားရဖန္မ်ားလာေတာ့ ေနာက္တစ္ခါလဲေမးေရာ ေမလင္းလင္းက ကိုကိုးသြား

ပိုးစားလို႔ ႏႈတ္ပလိုက္ၿပီေလ တဲ့(အေမ ကိုယ္စား ၀င္ေၿဖေပးတာ)။



ဆက္ေရးအံုးမယ္။အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္။

ငယ္ငယ္ကေဆာ့နည္းမ်ား

အခု အိမ္က ကေလးေတြ ေက်ာင္းတစ္ပတ္ပိတ္ေတာ့ ဘယ္သြားရမလဲ ဘယ္ကို ပို႔ေပးရမလဲ စဥ္းစားရတာ

အလုပ္တစ္ခု။ဆန္တိုစာဆိုတာလဲ ေၿခရာခ်င္းထပ္ခဲ့ၿပီ။အနီးနားက playground ေတြကလဲ မိုးရြာလိုက္

ေနပူလိုက္ဆိုေတာ့ ေလွ်ာေတြက မေၿခာက္။အိမ္မွာပဲေနဆိုေတာ့လဲ အခ်ိန္ကုန္ ကြန္ၿပဴတာ ၾကည့္လိုက္၊

ဖံုးေဆာ့လိုက္ နဲ႔ သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲတယ္။စဥ္းစားမိတယ္  ငါတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆို

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို မိဘေတြက ေဆာ့ဖို႔ အထူးတလည္ စီစဥ္ေပးပါဘူး။ကိုယ့္ဘာ့သာ ၾကံဳတာေဆာ့တာ

ပဲ။


 မွတ္မိေသးတယ္။မိုးရြာတဲ့ရက္ေတြဆို အိမ္ထဲမွာ ဖ်ာလိပ္ေထာင္ပီး ဖ်ာေတြ၊တံခါးေတြ ၾကားမွာ တူတူပုန္း

တမ္းေဆာ့တယ္။စာအုပ္လွန္ၿပီး ဂဏန္းေတြ အလိုက္ အရုပ္ေလးေတြ မွာ ကိုယ္၊လက္၊ေၿခေထာက္ တပ္

တယ္။သူတစ္လွည့္ ကိုယ္တစ္လွည့္ေပါ့။ၿပီးရင္ ေသနတ္တပ္...က်ည္ဆန္တပ္ပီး တစ္ဖက္လူရဲ့ အရုပ္ကို

ပစ္ တမ္းေဆာ့တယ္။


 ဒါမွမဟုတ္ ဇယ္ေတာက္ တမ္းေဆာ့တယ္။နဲနဲၾကီးလာေတာ့ ေတာက္ခံုေတာင္ ေတာက္လိုက္ေသးတာ။

၈ တန္း၊ကိုးတန္း ေရာက္ေတာ့ မိုးရြာၿပီဆို ၀တၳဳ စာအုပ္ တစ္အုပ္နဲ႔ ႏွပ္ေတာ့တာေပါ့။ေက်ာင္းတတ္ရင္လဲ

ေဆာ့ေသးတာ။ေက်ာင္းက သစ္သားခံုေတြမွာ အိမ္ကယူလာတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ကိုပြတ္၊ၿပီးရင္ အဲ့အေပၚမွာ

စာရြက္က္ို ေလးေထာင့္(သို႔)အ၀ိုင္း ၿဖဲၿပီး ကပ္၊စာရြက္ေပၚကေန ေကာ္ေပတံ နဲ႔ ဖိပြတ္ေပးရင္ စာရြက္က

ခံုမွာကပ္သြားေရာ။အဲေတာ့မွ ေက်ာင္းေရွ႔မွာ ပြင့္ေနတဲ့ ဒန္းပြင္႔ေလးေတြ ခူး ေစာနက စာရြက္ေပၚ အရည္

ညွစ္ခ်လိုက္တယ္(ထန္းလွ်က္ရည္ အတုေပါ့)၊ၿပီးရင္ ဖေယာင္းတိုင္ကို ဓားနဲ႔ ၿခစ္ၿပီး အုန္းသီး မႈန္႔အတုလုပ္

လိုက္ၿပီး ၿဖဴးလိုက္တယ္။အားလံုးၿပီးရင္ ေကာေပတံေလးနဲ႔ စာရြက္ကေလးကို ထိုးထိုးေကာ္ၿပီး မုန္႔ေရာင္း

 တမ္းေဆာ့တယ္။ဘာမုန္႔လဲ သိတယ္ဟုတ္။


 တစ္ဗန္း၊ႏွစ္ဗန္း လင္ဗန္းၿပားလဲ ေဆာ့ပါ့။ ေခါင္းပုတ္တမ္းလဲေဆားတယ္။အဲ ဒိုးဆက္ ဆက္တမ္း၊မိုနိုပိုလီ

မက်န္ေစရဘူး။Edwin playgroup တတ္တုန္းက ေက်ာင္းက ေအာက္က ဒိုးဆက္လို ေဘာက္စ္ေလးရ

လာလို႔ အခု သူတို႔ေမာင္ႏွမ ကို ဒိုးဆက္ ဆက္နည္းသင္ေပးထားတာ ေမာင္ႏွမ ၂ေယာက္ သေဘာေတြ

က်ေနတာ။အားရင္း မာမား fruit ဒိုးဆက္ေဆာ့မယ္ခ်ည္းပဲ။အေမလုပ္သူ မအားေသးရင္ ညီမလုပ္သူကို

ေမလင္းလင္း ကိုကိုး fruit ဒိုးဆက္ ေဆာ့ေပးမယ္ေနာ္ ဆိုပီး ညီမလုပ္သူကို အတင္းေခၚ ေဆာ့တာပဲ။

တို႔ငယ္ငယ္က ေႏြဖက္ဆို အိမ္ေအာက္မွာ (နယ္မွာေနေတာ့ အိမ္ေတြက ေအာက္က ဘုတ္တိုင္နဲ႔ေဆာက္)

ဆင္းၿပီးေဆာ့တယ္။မုန္႔ေရာင္းတမ္း၊ထမင္း၊ဟင္းခ်က္တမ္းေပါ့။အဲ သရက္ပင္က သစ္ရြက္ေတြ ခူးလို႔မွီရင္

ရွင္ၿပဳတမ္းေဆာ့မယ္ဆိုၿပီး ေခါင္းေပါင္းတို႔၊စလြယ္တို႔ ကို သစ္ရြက္နဲ႔လုပ္ေဆာ့ေသးတာ။ေသာ္တာေဆြလို

လင္မယားလုပ္တမ္းေတာ့ မေဆာ့ခဲ့ေပါင္။ဆရာေသာ္တာေဆြက သူ႔ပါးက ပါးခ်ိဳင့္ဟာ သူငယ္ငယ္က

လင္မယားလုပ္တမ္းေဆာ့တုန္းက ရန္ၿဖစ္ၿပီး ရလာတာတဲ့(ဖတ္ဖူးတာ)။ဒီေအာက္က ပံုေလးကေတာ့

ဒီမွာ ေမလင္းလင္းကို အဲလိုမ်ိဳး သူ႔ပါးပါး လုပ္ေပးတာ။ၾကည့္ရတာ သူလဲ အဲ့လို ေဆာ့ပံုပဲ။အုန္းလက္အရြက္

ေတြဆိုလဲ လက္ပတ္နာရီလုပ္ေဆာ့တယ္။

အုန္းလက္အခြံေၿခာက္ေတြ အပင္ေပၚက က်ရင္လဲ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ဆြဲေၾကး၊စီးေၾကးေဆာ့ၾကတယ္

ဟိုတေလာက အိမ္နားက ကစားကြင္းမွာ အုန္းလက္ေၾကြေတြ႔လို႔ သူတို႔ပါပါးက ဒီလိုေဆာ့ရတယ္ဆိုပီး

ေဆာ့ၿပေသးတယ္။

 ေအာက္က ေမလင္းလင္း ကိုင္ထားတဲ့ ပု ဏၰရိတ္ပန္းရဲ႔ အသီးေလးေတြဆိုလဲ ငယ္ငယ္က ပန္းသီးဆိုပီး

ခူးစားတယ္။အပြင့္ေလးေတြကို ရိုးတံ အဆုံးကေနစုပ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ခ်ိဳလို႔ တစ္ပြင့္စီ ၿဖဳတ္စုပ္တယ္။

 အိုး ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့  ေတာ္ေတာ္ ေဆာ့စ၇ာမ်ားတာပဲ။ထုပ္စီးထိုးတာ၊ရုပ္ရွင္ဖြဲ႔တာ၊စိန္ေၿပးတာ၊

၀ိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀ ေဆာ့တာ။ဖန္ခုန္တာ၊သေရၾကိဳးခုန္၊သေရးကြင္းပစ္...အစံုအစံု တကယ့္

real world မွာကစားခဲ့တာပဲ...အခုေတာ့ ကိုယ္ကလဲ အြန္လိုင္းဆိုတဲ့ Virtual world မွာေပ်ာ္၊သူတို႔

လဲ ဖုန္းေတြ၊ကြန္ၿပဴတာေတြနဲ႔ ေဆာ့။အိမ္နားက ကစားကြင္းသြား။ဒါပဲရွိတယ္။ကိုယ္တို႔လို ေဆာ့ရေအာင္

ကလဲ အေမလုပ္သူ သင္ေပးမွပဲ သူတို႔ေဆာ့ရေတာ့မယ္။အေမလုပ္သူကလဲ လူၾကီးၿဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့

သင္ေပးဖို႔ရာ ပ်င္းသြားၿပီ။ေအာ္ ဘ၀ ဘ၀...တစ္ဘ၀ နဲ႔ တစ္ဘ၀ အေတာ္ကြာၿခားပါလား....