ေစ်းသြားခဲ့တယ္...

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ ၁၉၉၆ တုန္းက ေက်ာင္းေတြကလဲ ပိတ္ထား၊ တကၠသိုယ္ တတ္ဖို႔ ေစာင့္ေနတုန္းဆဲ

ကာလၿဖစ္ေတာ့ အိမ္မွာ ကိုယ္က ဟင္းခ်က္တဲ့ တာ၀န္ယူရတယ္။အေမက တစ္လ ေစ်းဖိုး ဘယ္ေလာက္

ဆိုပီး ေပးတာေပါ့။ေပးတဲ့ ေစ်းဖိုးနဲ႔ ေလာက္ေအာင္ ခ်က္ရတဲ့ အၿပင္ အၾကိဳက္ခ်င္း ညီမွ်ေအာင္လဲ ခ်က္ရ

ေသးတာပ။အရြက္ေၾကာ္ကို ႏႈးေနမွ ၾကိဳက္တဲ့လူ ရွိသလို၊စိမ္းဆတ္ဆတ္ မွ ၾကိဳက္တဲ့လူ ၇ွိတယ္။ငါးစား

တဲ့သူ ရွိသလို မၾကိဳက္တဲ့ သူလဲ၇ွိၿပန္ေရာ။အဲ့ေတာ့ ေစ်းသြားရင္ ေစ်းကို ၂ ပတ္၊၃ ပတ္ ပတ္၊ခ်ာခ်ာလည္

ေအာင္ပတ္ရတယ္။နီးနီးနားနား အိမ္နားက ေစ်းပဲ သြားတယ္။ေစ်းကလူေတြကလဲ ကိုယ့္ကို သိေန၊ကိုယ္

ကလဲ သူတို႔ကို သိေနေတာ့ အေလးတို႔၊ေစ်းႏႈန္းတို႔ဆိုတာ အထူးေၿပာစရာမလိုဘူး။


၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းေတြ ၿပန္ဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းတတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း အေဆာင္ေနေတာ့

ခ်က္စားတယ္။အဲ့က်ေတာ့လည္း ေစ်းသြားရတာပါပဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ့္တစ္ေယာက္စာ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္

အၾကိဳက္ ေတြခ်ည္း ခ်က္ၿဖစ္ေတာ့ သိပ္စဥ္းစား စရာမလိုေတာ့ဘူး။အေဆာင္မွာ ကိုယ္နဲ႔ကပ္ရက္အခန္းက

သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ၿပည္က ၿမိဳ႔သစ္ေစ်း လိုက္မိရင္ေတာ့ ေၿခတိုေရာပဲ။သူက တစ္ေစ်းလံုးပတ္ ေစ်းေတြ စနည္း

နာပီးမွ ေစ်းလဲ ခ်ိဳ ပစၥည္းလဲ ေကာင္းဆိုတဲ့ ဆိုင္ကို ရွာပီး၀ယ္တာ။သူမလို႔ ေစ်းသြားမယ္ဆို အေဆာင္က

လူကုန္ ေစ်းမွာတာပဲ ေစ်းသက္သာတယ္ေလ။ေစ်းကို ေမာေနေအာင္ပတ္ၿပီးရင္ အဲ့ေစ်းမွာေရာင္းတဲ့

မုန္႔လက္ေဆာင္း ထန္းလွ်က္ရည္နဲ႔ ၁၅ က်ပ္  လားေပးရတယ္။ေမာေမာနဲ႔ေသာက္တာပဲ။


အိမ္ကလူ ရန္ကုန္မွာ ခဏေနတုန္းက သူနဲ႔ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းကို ေစ်း၀ယ္လိုက္ဖူးတယ္။သူလဲ ဒီဖက္ထိပ္

ကေန ဟိုဖက္ေစ်း အဆံု ေစ်းလိုက္ေမးၿပီးမွ ဒီဘက္ ထိပ္မွာ ၿပန္၀ယ္တာမ်ိဳး။ ဒီကိုေရာက္ေတာ့ စူပါမား

ကတ္မွာ ေစ်းႏႈန္းကပ္ထားတာေတြၾကည့္ပီး သင့္ေတာ္တာ၀ယ္လိုက္တာပါပဲ။ေစ်းစစ္စရာမလို။အေလး

ၿပည့္သလားလဲ ခ်ိန္ၾကည့္စရာမလိုပါဘူး။ဒီတစ္ေခါက္ေမာ္ကြ်န္းကိုၿပန္ေတာ့ အၿမဲခ်က္ေကြ်းေနၾက

ေယာကၡမၾကီးက ေယာင္းမ ကေလးေမြးမွာမလို႔ ရန္ကုန္ကိုသြားေတာ့ ၁၀ႏွစ္ၾကာမွ ကိုယ့္မွာ ေစ်းတစ္

ေခါက္ၿပန္သြားရတာေပါ့။ေစ်းကလဲ ကိုယ္ နဂိုသြားေနက် ေစ်း မဟုတ္ဘူး။ၿမိဳ႔ထဲက ေစ်းၾကီး ဆိုေတာ့

ေယာကၡမ ကတစ္ရက္လိုက္ပီး ၾကက္သား ဆိုရင္ ဘယ္ေစ်းသည္ကေကာင္းတယ္၊အေလးမွန္တယ္။

ငါးဆို ၿမစ္ငါး ၀ယ္ခ်င္ရင္ ေတာသယ္ေလးေတြ ဆီမွာ ၀ယ္ ။အသီးအရြက္ဆို ဘယ္ဆိုင္၊ငါးပိဆိုရင္လည္း

ဘယ္ဆိုင္ေပါ့ လိုက္ၿပထားတယ္။အေလး ၿပည့္ေအာင္ ဘယ္လို CHECK လုပ္ရတယ္ဆိုတာလဲ သင္ေပး

လိုက္တယ္။လိုက္၀ယ္ၾကည့္ေတာ့ ေရာင္းတဲ့လူေတြက အေလး၂မ်ိဳး ရွိၾကသကိုး။ကိုယ္လို မအူမလည္ေလး

ေတြဆို မၿပည့္တဲ့ အေလးထည့္ လိုက္ေကာ။ေခတ္စကားနဲ႔ ဆို ဂ်င္းတဲ့လိုက္တယ္ေပါ့။


မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဘာခ်က္ရမလဲ စဥ္းစားရတာေပါ့။ကိုယ္ကေတာ့ ငါးပဲ အာရုံရ

တယ္။ကေလးေတြအတြက္ အိမ္ၾကက္ ခ်က္ၿဖစ္တာမ်ားတယ္။ေစ်းမသြားၾကာေတာ့ အူလည္လည္ ဘယ္

ေလာက္ဖိုး၀ယ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ရမွန္းမသိ။ငရုတ္သီးစိမ္းဆို ၅၀ ဖိုး၀ယ္ရမလား၊၁၀၀ဖိုး၀ယ္ရမလားမသိ။

ေစ်းထဲေရာက္ၿပန္ေတာ့ စလံုးမွာ မရွိတာေတြ ေတြ႔ေတာ့ အကုန္၀ယ္ခ်င္ၿပန္ေရာ။ေရာဂါ ေရာဂါ။


ငါးပိ၀ယ္ၿပန္ေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ငါးပိထဲမွာ ငါးပိ အၿမန္ နပ္ေအာင္ ယူရီးယား ဓာတ္ေၿမၾသဇာေရာ

တယ္ဖတ္ထားမိလို႔   အဲဒါနဲ႔ မိမွာစိုးလို႔ စနည္းနာရေသးတယ္။ငါးပိသည္က ေႏြ ကတည္းက ထဲ့ထားတဲ့

ငါးပိ အခုမွ ေဖာ္တာေၿပာလို႔  မယံုတစ္၀က္ ယံုတစ္၀က္နဲ႔ ၀ယ္ခဲ့တယ္။အေလးၿပည့္မၿပည့္ေတာ့ ၿပန္မခ်ိန္

ခဲ့ပါဘူး။ေစ်းၿခင္းေတာင္း တစ္ေတာင္း ၁ ရက္စာ(လူၾကီး၃၊ကေလး၂) ကို ၄၀၀၀ ကေန ၇၀၀၀ အတြင္း

ကုန္တာပါပဲ... ဘဲဥ ဒီမွာမရွိလို႔ ဘဲဥ ၀ယ္စားတယ္။တစ္လံုး၁၀၀။ေထာပတ္သီး ဒီလို အလံုးၾကီးက ၄၀၀..

ဒါ ဂိုးဒင္းမိုင္း မွာ တစ္စည္း ၇ က်ပ္ေလာက္ေပးရတဲ့ ၾကာရုိး။ဟိုမွာ ၅၀၊၁၀၀ပဲ။

ဟင္းသီးဟင္းရြက္ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္။

 တို႔စရာစံုလင္။အိမ္ကလူက သူ႔ဖို႔ တို႔စရာပဲ ၀ယ္ပါဆိုလို႔။

 




















အိမ္ကလူအတြက္

ေစ်းၿခင္းေတာင္း။ေယာကၡမ ေစ်းၿခင္းေတာင္းကို တစ္ပတ္ေလာက္  ကိုယ္စား ကိုင္ခဲ့တယ္။

ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္၊၀က္လက္၊ငါးစင္ရုိင္း၊

 

အေပၚက ၿခင္းေတာင္းထဲက ငါးစင္ရုိင္းကို ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ နဲ႔ ခ်က္ထားတာ...

 

အခ်ိဳမႈန္႔ေတြ ဒီလိုေရာင္းတာေတြ႔ေတာ့ အံ့ၾသေရာ...

၁၀ႏွစ္က်ာ္ၾကာမွ ေစ်းၿခင္းေတာင္းတစ္ေခါက္ ကိုင္ရတာ  ေပ်ာ္စရာပါပဲ။