အိမ္အၿပန္

ဒီအပတ္ ေမာ္ကြ်န္းၿပန္တာ အၿမတ္ထြက္တာကေတာ့ Edwin တစ္ေယာက္ ေမာ္ကြ်န္းမွာ ေပ်ာ္သြားတာပါ။

ဒီမွာ ဘယ္လိုပဲေနေန အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ၊ကိုယ့္ဓေလ့ ကိုေတာ့ ရင္းႏွီးသြား

ေအာင္ သူ႔ကို တစ္ေၿဖးေၿဖး က်င့္ယူရမယ္။ဒီမွာေနတဲ့ သယ္ငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႔ ကေလး ေမာ္ကြ်န္း

ကို တစ္လေက်ာ္ေလာက္ၿပန္တုန္း ဟိုကမူလတန္းေက်ာင္းမွာ သူငယ္တန္း ေက်ာင္းေပ်ာ္ထားတာ ေတြ႔

ေတာ့ ဒီႏွစ္ၿပန္ရင္ Edwin ကို အဲလို ထားရရင္ေကာင္းမယ္ စဥ္းစားမိတယ္။ဒီမွာက်ေတာ့ ေက်ာင္းမွာတင္

အဂၤလိပ္စာ၊တရုတ္စာေတြ နဲ႔ ရႈပ္ေနတာ့ ၿမန္မာစာဖက္ကို သင္ေပးဖို႔ကို ကေလးကို သနားတာနဲ႔ေသခ်ာ

မသင္ေပးရေသးဘူး။

သေဘာၤေပၚကေန ဇင္ေယာ္ေတြ ကို ေပါင္မုန္႔ေကြ်းရတာ၊ညဖက္ သေဘၤာေပၚကေန အၿပင္ရႈခင္းေတြကို

ၾကည့္ရတာ၊ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္စီးရတာ သူေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ပံုပဲ။စြန္လဲလႊတ္ခဲ့တယ္။ရန္ကုန္မွာတုန္း

ကလဲ အာလာဒင္၊ေမာ္တင္ ေရွာ့ပင္းစင္တာ၊Ocean က ကစားကြင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ လိုက္ပို႔ခဲ့

တယ္။

ေမကေတာ့ အသြားတုန္းက သေဘၤာထဲမွာ ၿခင္ကိုက္မွာစိုးလို႔ ၿခင္ေထာင္ ေထာင္တာ ေၾကာက္လို႔ ဆိုပီး

ၿခင္ေထာင္ထဲ မ၀င္ဘူး၊ငိုတယ္။ဒီကအသြားလဲ ေလယာဥ္ေပၚမွာ သူ ရႈးေပါက္ခ်င္လို႔ အေမလုပ္သူက

အိမ္သာသြားရင္ အဆင္မေၿပမွာစိုးလို႔ diaper ထဲမွာေပါက္ပါ ဆိုပီး diaper ၀တ္ေပးတာကို။အိမ္က်မွ

ေပါက္မယ္ဆိုပီး မေပါက္ဘူး ဂ်စ္မ။

ၿမန္မာေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ Edwin က မာမား where we going?လို႔ ေမးလို႔ တို႔က ၿမန္မာဆိုေတာ့

သူက  ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊သံဃာ  သရဏံ ဂစၧာမိ  လားမားမားတဲ့။သူဆိုလိုတာက

အေမလုပ္သူ သူတို႔ကို မ်က္ႏွာသစ္တိုင္း ရြတ္ေပးေနက် ဂါထာ ရွိတဲ့ေနရာလားေပါ့...ေမာ္ကြ်န္းၿပန္ဖို႔

သေဘၤာဆိပ္အဆင္း  ကမ္းနားလမ္းမွာ သစ္တင္တဲ့ ထရပ္ကား အၾကီးၾကီးေတြ  ၄၊၅ စီးရပ္ထားတာ

ေတြ႔ေတာ့  မာမား why Myanmar have a lot of trucks?တဲ့။




ဟိုေရာက္ေတာ့ အေပါင္းသင္းမ်ားနဲ႔လဲ ေဆာ့တတ္တယ္။တိုးတတ္လာတယ္။







ၿပန္လာခါနီးမွာ အထက္လွန္ေအာက္ေလ်ာသေဘာ မ်ိဳးၿဖစ္လို႔ ပါရမီ က ဆရာၾကီးဦးသိန္းေအာင္နဲ႔ၿပဆိုလို႔

ပါရမီေၿပးခဲ့ရေသးတယ္။ဦးသိန္းေအာင္ မေစာင့္နိုင္လို႔ သူ႔လက္ေထာက္နဲ႔ပဲၿပခဲ့တယ္။ေၿမၾကီးနဲ႔ထိရတဲ့

ကစားကြင္းဆိုပီး ကရ၀ိတ္ ဥယ်ာဥ္ ကစားကြင္းပို႔ခဲ့တယ္။