အိမ္အၿပန္ခရီး ၂

ဒီကမၿပန္ခင္ကတည္းက သေဘၤာေပၚမွာေထာင္ဖို႔ ၿခင္ေထာင္မွာထားရတယ္။သေဘာၤထဲမွာၿခင္ေတြ

အရမ္းကိုက္တယ္။လူၾကီးေတြအတြက္ကအေၾကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ ခေလးအတြက္ကအေရးၾကီးလို႔။

သားေလးကၿခင္ေထာင္နဲ႔ မအိပ္ဖူးေတာ့ သူ႔မွာ ၿခင္ေထာင္ထဲမွာေနရတာ ထူးဆနး္ေနပံုရတယ္။

မအိပ္ခင္ ၀င္လိုက္၊ထြက္လိုက္လုပ္ၿပီးေဆာ့ေနတယ္။သေဘာၤမထြက္ခင္ ကေလးပါေတာ့ ေစ်းသည္

ေတြဟာ အခန္းနားကမခြာဘူး။ေတာ္ၾကာ ဟိုဟာယူပါအံုး၊ဒီဟာ၀ယ္ပါအံုးနဲ႔ မ၀ယ္ေတာ့ဘူးဆိုလည္းမခြာဘူး။

ငံုးဥၿပဳတ္ေရာင္းတဲ့သူဆို အခန္း၀မွာမွီၿပီး မ၀ယ္မခ်င္းၿပန္မယ့္ပံု မေပၚလို႔ ၃ထုပ္ ၅၀၀နဲ႔ ၀ယ္လိုက္ရတယ္။

ေတာ္ေသးတယ္ သားေလးက ပူဆာတတ္တဲ့အရြယ္မဟုတ္ေသးလို႔။





ဒါကမထြက္ခင္ေဘာတံတားကိုရိုက္ထားတာ။














တစ္ညလံုးမိုးေတြ သဲသဲထဲမွာ သေဘာၤစီးၿပီးေနာက္ေန႔ မနက္၇နာရီေလာက္ ဒီၿမိဳ႔ေလးကိုေရာက္ခဲ့တယ္။




ဒါၿမိဳ႔အ၀င္လမ္းမၾကီး။












သူ႔ပါးပါး လာၾကိဳတယ္။အိမ္ကို ဆိုကၠားနဲ႔ သြားတယ္။ၿမိဳ႔မွာ ဆိုကၠားက မရွိမၿဖစ္ ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ပဲ။

ဟိုနား၊ဒီနား ၃၀၀ က်ပ္။အရင္တုန္းက ဒိန္းေဒါင္း ၂စီး၊၃စီးေလာက္ပဲ ၇ွိေပမယ့္ အခုအေရအတြက္မ်ား

လာတယ္။သူလဲ အခု ေသရင္မရွိမၿဖစ္ ၿဖစ္ေနလို႔။အရင္တုန္းက ရပ္ကြက္၁ခုရဲ႔ အစြန္မွတည္ထားတဲ့

သုသာန္ကို ၿမိဳ႔ရဲ့ ဟိုးအၿပင္ဖက္ကိုေရႊ့လိုက္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ေသရင္ ေသတဲ့လူကလည္း ေက်ာ္သူရဲ့

နာေရးကူညီမႈ့အသင္းက ယာဥ္နဲ႔၊လိုက္ပို႔တဲ့သူေတြကလည္း ဒိန္းေဒါင္း ငွားၿပီးလိုက္ပို႔ရတယ္။

အိမ္ကိုေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သားေလးကဂ်ီက်ပါေတာ့တယ္။ကိုယ္ေပၚကကိုခ်လိဳ့မရေတာ့ဘူး။

လူစိမ္းေတြမ်ားေနလို႔။



ဒီအိမ္မွာတည္းတယ္။












ဘာပစၥည္းေတြေရာင္းတာလဲမွန္ေအာင္မွန္း။

(နိုင္ငံၿခားမွာေရာင္းရင္ စီးပြားမၿဖစ္နိုင္ေပမယ့္ ၿမန္မာၿပည္မွာစီးပြားၿဖစ္ေစတဲ့ပစၥည္း)