Edwin ႏွင့္ သူ႔မားမား အလြဲမ်ား

Edwin ဟာ စကားေၿပာေနာက္က်ေတာ့ သူစကားစၿပီးနဲနဲမ်ားမ်ား ေၿပာတဲ့အခ်ိန္ မွာ playgroup ထားၿဖစ္

လိုက္ေတာ့ အခုစကားေၿပာရင္ အဂၤလိပ္ဖက္ သန္တယ္။ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ သူေက်ာင္းမွာ အဆင္ေၿပ

ေအာင္ ဆိုၿပီးအိမ္မွာေန႔စဥ္သံုးေလးေတြ ကို အဂၤလိပ္လိုေၿပာေပးေလ့ရွိတာေၾကာင့္လဲပါမယ္ထင္တယ္။

အခု နဲနဲၾကီးလာေတာ့ အိမ္ကလူေတြ ေၿပာတဲ့ ၿမန္မာ စကားကိုပါ လိုက္ေၿပာလာတယ္။အဲဒီမွာ အေမနဲ႔

သား ခဏ ခဏ လြဲတာပဲ။

ဟိုတစ္ေလာက အၿပင္မွာ ညစာသြားစားေတာ့ သူကစားပြဲကေန ထထြက္သြားတယ္။အေမလုပ္သူကသြား

လိုက္ေခၚေတာ့ ၿပန္လာၿပီး ခံုေအာက္မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ေနတယ္။အေမလုပ္သူက သားေလးက

ခံုေပၚတတ္ထိုင္ေလ ဘာၿဖစ္လို႔လဲ ေမးေတာ့ သူက တစ္စံုတစ္ခု ၿပန္ေၿပာတယ္။ကိုယ့္နားထဲမွာ သူေၿပာေန

တာ အဂၤလိပ္လို(Banana) ဘနားနား လို႔ ထင္လိုက္တယ္။ဘနားနား ဘယ္ကရမလဲ   သားရယ္။မားမား

ေနာက္ေန႔က်ရင္ ၀ယ္ေကြ်းမယ္ လို႔ေၿပာလိုက္တယ္။အဲေန႔က ထမင္းလဲ သူ သိပ္မစားဘူး။ၿပန္ေတာ့ လဲ

ရထားေပၚမွာ တစ္ခါ ထပ္ေၿပာတယ္။အေမလုပ္သူကလဲ ဘနားနားပဲ ၾကားတယ္။သားရယ္ အခု မရွိပါဘူး

ဆို။မနက္ဖန္မွစား ဆိုၿပီး ေၿပာလိုက္တယ္။သူလဲ မၾကည္မသာ နဲ႔လိုက္လာၿပီး အိမ္ေရာက္လို႔ အိမ္တံခါးလဲ

ဖြင့္ၿပီးေရာ  ေစာနက ေရွ႔မွာေၿပာခဲ့ သလိုေၿပာၿပီး အိပ္ခန္းထဲက အိမ္သာကို တန္းေၿပးေတာ့ တို႔လဲ လိုက္ၿပီး

သားဘာၿဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ အီးအီးပါ ဗိုက္နာ ဗိုက္နာ တဲ့။သူ႔ခင္ဗ်ာ အီအီးပါခ်င္လို႔ ဗိုက္နာေၿပာတာ အေမ

က ဘနားနား ၾကားတဲ့အၿဖစ္။လမ္းမွာပါမခ်တာ ကံေကာင္း။ထိုင္တာနဲ႔ထြက္တာပဲ။သူက ဗိုက္နာလို႔သံုးေလ့

မရွိေတာ့ အေမလုပ္သူက အဂၤလိပ္လို ဘနားနားေၿပာတယ္ထင္တာေပါ့။သူေၿပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပတ္၀န္းက်င္

ကလဲ နဲနဲဆူေနတာရယ္၊အရင္က အီအီးပါမယ္ ပဲေၿပာဖူးေတာ့။ဗိုက္နာ ေၿပာမယ္ဘယ္ထင္မလဲ...........

 တစ္ခါတစ္ေလ လမ္းမွာ ေခြးေလးေတြ ေတြ႔လို႔ သူက အေမလုပ္သူကို မာမား what is this?လို႔ေမးရင္

အေမလုပ္သူက puppy ေလသားရဲ့ ဆို သူက မာမား အဲဒါ ေခြးကေလး တဲ့။အမွန္ေတာ့ သူသိရဲ့သားနဲ႔

ေမးတာ။

အိမ္မွာ တို႔နဲ႔ သမီးေလး ေမ မွာလက္သန္းမွာ အဆစ္ေလးဆစ္ပါလို႔ အိမ္ကအတူေန အမက ေမ့ကိုခ်စ္စနိုး

နဲ႔ သမီးရယ္ ၿပပါအံုး ေလးဆစ္ ဆိုေမက သူ႔လက္ကိုၿဖန္႔ၿပတယ္။အဲဒါ သူ႔စိတ္ထဲမွာ လက္ကိုေၿပာတယ္

ထင္ပံုမရဘူး။သူကလဲ အဲဒီအမကို အန္တီ edwin ကိုၿပ ဆိုေတာ့ အမ က မားမားမွာလဲရွိတယ္ သြားေမး

ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္တာ သူက အေမဆီေရာက္ေတာ့ မားမား where is Lizar(လစ္ဇတ္) ?တဲ့။သူ႔စိတ္ထဲ

မွာ ေလးဆစ္ ကို အဂၤလိပ္လို Lizard ပုတ္သင္ညိဳလို အေကာင္မွတ္လို႔ လိုက္ေမးေနတာ...ရီလိုက္ရတာ

တစ္ရက္ သူေဆာ့ေတာ့ ေခ်ာ္လဲၿပီး ဒူးေခါင္းမွာ အနာရတယ္။အနာရေတာ့ အေမလုပ္သူက pain pain

လား။ကဲတာကိုးလို႔ ေၿပာေတာ့ သူက မားမား ေရးခ် ေရးခ်  ဆိုၿပီး လက္နဲ႔လဲ   ဆြဲၿပတယ္။ဘာလဲေပါ့။

ေရေသာက္မလို႔လား ဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ဘူး။ေရးခ် ေရးခ် ဆိုေတာ့ တို႔လဲ သူ အဂၤလိပ္လို ေၿပာေနတာ

လား၊ဘာလဲ ေပါ့။ကဲ how to spell?    ေမးလိုက္ေတာ့ ေရးခ် နာ..ေရးခ် ...နာ တဲ့။ေအာ္ အဲ့ေတာ့ မွ သူ

ၿမန္မာလိုေၿပာတာၿဖစ္မယ္ နငယ္ေရးခ် နာလား သား ဆိုေတာ့။ဟုတ္တယ္တဲ့။ထြင္တာေလ အရင္ကလဲ

 ပိန္းပိန္းတို႔ နာနာ တို႔ေၿပာေနတာ။အခုမွ စာလံုးလာေပါင္းေနေတာ့ အေမလုပ္သူ ေခါင္းစားတာေပါ့....

နငယ္ ကိုဘယ္လိုေၿပာရမလဲ သူေမ့ေနတာေလ။ေရးခ် ေတာ့ မွတ္မိတယ္ ကိုယ္ေတာ္က....

အဲဒီလို အနာရေတာ့ အေမ လုပ္သူက အိမ္မွာရွိတဲ့ ပလာစတာ ေလးကပ္ေပးေတာ့ သူသိပ္သေဘာက်

တယ္။ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ပလာစတာ အေဟာင္းက ကြာသြားေတာ့ အသစ္မရွိေတာ့လို႔ အေမလုပ္သူ

က သားရယ္ မာမား ေနာက္ေန႔ ၀ယ္ေပးမယ္ေနာ္ အခုဒီအတိုင္းေနလိုက္အုံုး  ေၿပာထားတာ။ေနာက္ေန႔

အၿပင္ထြက္ေတာ့  မားမား ဟမ္းစတား ဟမ္းစတား ၀ယ္ေနာ္တဲ့။ဟယ္ေတာ့ ဘယ္က  ဟမ္းစတား တုန္း

သားက ဟမ္းစတားဘာလုပ္မွာတုန္း ဟမ္းစတား ဒီမွာ   မရာင္းဖူးဆိုေတာ့...သူ႔ဒူးေခါင္းက အနာကိုၿပၿပီး

ဟမ္းစတား ဒီမွာကပ္ေလတဲ့။အဲဒီေတာ့မွ သေဘာေပါက္တယ္။သူအဲ့ေန႔က စာလံုးေပါင္းဖတ္ေနတာကို

ေတြ႔လိုက္တယ္။သူ႔စိတ္ထဲမွာ  hansaplast ကို ဟမ္းစတားနဲ႔ အသံထြက္ ဆင္ဆင္ မွတ္ထားလိုက္တာ

ၿဖစ္မယ္...

အက္၀င့္အၾကိဳက္ hansaplast

သူမ်ားကေလးေတြ ေခ်ာ္လဲလို႔ အနာရရင္ ငိုၾကတယ္။အခု ကိုယ္ေတာ္က ေခ်ာ္လဲရင္ မားမာ နာနာေနာ္

ဟမ္းစတား ကပ္မယ္ေနာ္ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေတာင္ေနေသး...

သူ႔ကို အခုခ်ိန္ အိမ္ေဖာ္တို႔၊ဒီၿပင့္လူေတြ နဲ႔ ထားခဲ့ဖို႔မေၿပာနဲ႔ အေမလုပ္သူေတာင္ သူဘာကိုေၿပာေနတယ္

ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ မနဲ ဆက္စပ္ စဥ္းစားရတယ္။ဒါေတာင္ တရုတ္မလာေသးဘူး။

30+++

ကိုယ္လား ငယ္ငယ္က ေခါင္းမာတယ္။ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ကို ၿဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္တယ္။ကိုယ့္ဘာသာလုပ္

ခ်င္တာလုပ္ရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာေနတာပဲ။မိဘေတြ အတြက္ေတာ့ ေၿပာမေကာင္း ဆိုမေကာင္းတဲ့ သမီးေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ လမ္းမွန္ကို ေရာက္ေအာင္ေတာ့ေလ်ာက္နိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္္တယ္။ကိုယ္က Do or Die

သမား။ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ၿမန္တယ္၊စိတ္ၿမန္တယ္။ေနွးတံု႔ ေႏွးတုံ႔ လုပ္တဲ့သူေတြ ေတြေ၀ ေနတဲ့သူေတြ ဆိုလံုး၀

စိတ္မရွည္သူ။ခ်ိန္းထားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မက်ပဲ ေစာေစာေရာက္ေနတတ္ပီး။အခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်

ၿပီးေရာက္လာတတ္သူ မ်ားကို စိတ္တိုတတ္သူ။အဲဒီ အၿဖစ္မ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခဏခဏ ၿဖစ္ရတယ္။


အဲ အိမ္ေထာင္က်လာေတာ့ အိမ္က လူက ကိုယ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ အဲသလိုလူမ်ိဳးၿဖစ္လာေကာ။သူကေတာ့

ဘယ္အရာမဆို အက်ိဳးအၿမတ္ တြက္ၿပီး အဆံုးရႈံး နဲေအာင္ အခ်ိန္ယူလုပ္တတ္သူ။သူအၿပင္သြားလို႔

ၿပန္လာၿပီလား ေမးလို႔ on the way ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ၂ နာရီေလာက္။အဲသေလာက္ ၾကာတတ္သူ။

အသြင္မတူ အိမ္သူ မၿဖစ္ ဆိုေပမယ့္လဲ အခုေတာ့ ကိုယ့္ စိတ္ကို တေၿဖးေၿဖး ေလ်ာ့ထားခဲ့ရတဲ့  သူ

ၿဖစ္လာတဲ့ က်မ။သားေလး လုပ္တာ ကိုင္တာ ေႏွးရင္ အေမလုပ္သူ ဒီေလာက္ လွစ္လွစ္ ၿဖစ္ေနရဲ့သား

နဲ႔ ေႏွးရမလား အေဖတူေလးေတြ ဆိုၿပီးမခ်င့္မရဲ ၿဖစ္ေနတတ္တဲ့ က်မ။ကေလးေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ သူတို႔အေဖ

ရဲ့ အၾကင္နာကိုလဲ လုခ်င္ေသးတဲ့က်မ။အခုတေလာ ကိုယ့္လက္၇ွိအေၿခေနကို သိပ္သေဘာမက်ဘူး။

2013 မွာ ဘ၀အတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ေနေသးတယ္။အခ်ိန္ေတြ တေၿဖးေၿဖးကုန္လာၿပီ။လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္

၂၀၊၃၀ ဆိုတာခဏေလးပဲ။


 ဒီႏွစ္မတိုင္ခင္က ေဒါင္ေဒါင္ၿမည္ ေဆးခန္းဆိုတာ မသြားဘူးခဲ့သေလာက္ ဒီ လပိုင္းေတြမွာ ေရာဂါေတြ

တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ေသာက္လိုက္ရတဲ့ေဆးေတြကလဲ မနည္းမေနာ။အစတုန္းကေတာ့ ဘာမွမၿဖစ္ဖူးဆိုၿပီး

ေပေနခဲ့တာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟဲ့နင့္ေယာကၤ်ားရွာတာ သူမ်ား စားသြားမယ္ဆိုမွ ေဆးခန္းသြားၿပတယ္။

အရင္တုန္းက အေအးၾကိဳက္တဲ့က်မ။ေရဆို ေရခဲေရကိုၾကိဳက္၊ထမင္းဆုိလဲပူေနရင္မၾကိဳက္။ဟင္းခ်ိဳပူပူေတြ

လံုး၀မၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ က်မ....အခုေတာ့ ေရခဲေရ လုံး၀ မေသာက္ေတာ့ပဲ ေရေႏြးကို ၾကိဳက္တတ္ခဲ့ေနၿပီ။

ထမင္းကိုလဲ ပူပူေႏြးေႏြး စားခ်င္လာတယ္။ဒီႏွစ္အတြင္းမွာ ေၿပာင္းလဲလာတာေတြ ေပါ့။



၃၃ ဆိုေပမယ့္လဲ မရင့္က်က္ေသးပဲကေလးဆန္ခ်င္ ေနေသးတဲ့ က်မ။ခုခ်ိန္မွာအားကိုးရတဲ့ လက္တြဲေဖာ္

နဲ႔အတူ ကိုယ္က ခ်စ္မၿငီးခ်စ္ရတဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္၊သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။က်မကိုေမြးခဲ့

ေပးတဲ့ ေက်းဇူးရွင္မိဘေတြ ရွိေနေသးတယ္။ေၾကြးေဟာင္းဆပ္မကုန္ေသးခင္ ေၾကြးသစ္ ဒီရတနာေလး

ေတြ လူလား ေၿမာက္ၿပီးအဆင္ေၿပေၿပ အေၿခခ်နိုင္တဲ့အထိ ၿပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးနိုင္ဖို႔ ေနာင္ ေမြးေန႔ေပါင္း

၃၀ ေလာက္ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿဖတ္သန္းခြင္႔ရရင္ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ......

(အမွန္ေတာ့ ေၾကြးသစ္ မဟုတ္ပါ.သူတို႔ဆီက ဘာမွ ၿပန္ရယူဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါ)

ေက်ာ္ေပါင္း

ဒီေန႔ပဲ ေဖ့ဘြတ္ မွာ share ထားတဲ့ 7 Days News Journal  မွာ စာေရးဆရာ ေမာင္သာခ်ဳိ ေရးထားတဲ့

တိုက္စစ္ ေဆာင္းပါးကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြ ေၿပာခ်င္စိတ္ေတြၿဖစ္လာ

တယ္။ကိုယ္တို႔ အိမ္က ပညာေရးကို အားေပးပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုး ၁၀ တန္းေရာက္

မွသာ မလိုက္နိုင္တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြ က်ဴရွင္ယူပါတယ္။က်န္တဲ့ အတန္းေတြမွာ လံုး၀ အိမ္က က်ဴရွင္

မထားပါဘူး။တို႔ေခတ္တုန္းကေတာ့ က်ဴရွင္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း မေပၚေသးပါဘူး။၁၀ တန္းကို

ေတာင္ ၀ိုင္းေတြ၊ဂိုက္ ေတြ မေပၚေသးဘူး။section ေတြဆီေၿပးတတ္ရတာပါ။ေမာ္ကြ်န္းမွာ ၀ိုင္းမရွိ

လို႔ ဘိုကေလးက ဆရာေတြေခၚသင္တဲ့ ၀ိုင္း မွာ သြားတတ္ဖူးတယ္။ေနာက္ ပိုင္း section ေတြ

မွာ အဂၤလိပ္ နဲ႔ သခ်ၤာ တတ္တယ္။တို႔က စာက်က္သိပ္ပ်င္းတယ္။ဖတ္စာေတြ ဆို အခ်က္အလက္ေလးေတြ

ပဲမွတ္ထားၿပီး ကိုယ့္ဘာ့သာ ဟိုစပ္ ဒီစပ္ေရးေလ့ရွိတယ္။ကိုယ္ငယ္ငယ္  ေလးတန္းေက်ာင္းသူတုန္းက

 စာေမးပြဲက တစ္ၿမိဳ႔လံုး ေမးခြန္း ၁ခုထဲ ေၿဖရၿပီး ၿမိဳ႔နယ္အဆင့္ ဆုရဖူးပါတယ္။ေလးတန္းေၿဖၿပီး ေႏြရာသီ

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ဗုဒၵဘာသာ သင္တန္းမွာလဲ ဒုတိယဆု ရဖူးပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ၅ တန္းကေန စၿပီး

၈တန္း၊၉တန္းအထိ ႏွစ္ပတ္လည္ ဆုေတြ ဘာေတြ ဘာမွမရေတာ့ဘူး။လပတ္ေတြမွာေတာ့ အၿမဲ အဆင့္

၁၊၂ ၀င္ေနတာပဲ။စာေမးပြဲၾကီး၀င္ရင္ အၿမဲၿပဳတ္ၿပဳတ္ သြားတယ္။ဘာၿဖစ္လို႔လဲ ကိုယ္ စဥ္းစားလို႔မရနိုင္ခဲ့

ဘူး။

 

 

(ကိုယ့္တုန္းက ၿမန္မာစာ၊သမိုင္း တဲ့ ၿမန္မာလိုေ၇းရတဲ့ ဘာသာေတြ ဆို မ်ားေသာအားၿဖင့္ အခ်က္အလက္ပဲ

မွတ္ထားၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ကြန္႔ေ၇းေလ့၇ွိတယ္။english လို essay လဲ အလြတ္က်တ္ေလ့မရွိဘူးမွတ္မိတာကေတာ့ 

အလယ္တန္း၊အထက္တန္း ေက်ာင္းစစ္ေတြမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ပထမ၊ဒုတိယ ဆုေတြမရခဲ့ဘူး။အဲဒီဆုေတြ အၿမဲ 

နံပါတ္အေသယူထားသူေတြ ကို ၁၀ တန္းမွာ ကိုယ္ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့တယ္။ငယ္ငယ္တုန္းက ငါလဲေၿဖနိုင္ရဲ့သားနဲ႔ 

ဘာလို႔ဆုမရလဲ ေတြးဖူးတယ္။အဲလို တိုတ္စစ္ ေၾကာင့္လဲ ၿဖစ္နိုင္တယ္။)

 

 

 

 

ေနာက္ပိုင္း ကိုယ့္ ေအာက္အငယ္ေတြ လက္ထက္က်ေတာ့ ကိုယ္ တစ္ခ်ိဳ႔ ကိစၥေတြကို သိလာရတယ္။

 

ကိုယ့္ ေအာက္ တစ္ေယာက္ေက်ာ္ ဒုတိယညီမ ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ ထူးခြ်န္ထက္ၿမတ္ ေၿဖဖို႔ ၿမိဳ႔နယ္

 

အဆင့္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ၿပိဳင္ဖို႔ အေရြးခံရတယ္။ၿမိဳ့နယ္ အဆင့္ဆိုေတာ့ ေတာကတြဲဖက္အထက္တန္းေက်ာင္း

 

က စာေတာ္တဲ့ သူေတြလဲ လာေၿဖၾကတာေပါ့။အကုန္းလံုးထဲကေန ဇကာတင္ေရြးမွာေလ။အိမ္ကညီမေလး

 

လဲ အာၾကိဳးမာန္တတ္ ၾကိဳးစားရွာတယ္။ဒီလိုနဲ႔ ဘာသာစံုေၿဖလိုက္တာ ၿမန္မာစာ၊အဂၤလိပ္စာ၊သခ်ၤာ၊

 

သိပၸံတြဲ မွာ သူ ပထမရၿပီး ခရုိင္အဆင့္ တတ္ဖို႔အေရြးခံရေပမယ့္ လူမႈေရးဘားသာ(ပထိီ၊ေဘာဂ၊သမိုင္း)

 

မွာေတာ့ ဒုတိယပဲရလို႔ အဲဒီဘာသာ အတြက္ အေရြးမခံရဘူး။ဒီၿပင့္ ဘက္စံု အားကစား၊ဗဟုသုတ ဘာညာ

 

လဲ ပါေသးတာေပါ့ေလ။ညီမလုပ္သူ က သူ လူမႈေရးဘားသာမွာ ပထမ မရလို႔ တစ္ငိုငိုနဲ႔ရယ္ေပါ့။

 

သူ အေသအခ်ာေၿဖနိုင္ရဲ့သားနဲ႔ မၿဖစ္နုိင္ဘူး ခ်ည္းေၿပာေနတယ္။တို႔ အေဖက ကဲကဲ ဒီလိုဆို သမီးရဲ့

 

အေၿဖလႊာ ကို သြားေတာင္းၾကည့္ေပးမယ္။၀မ္းနည္းမေနနဲ႔လို႔ေၿပာၿပီး ပညာေရးမႈးရုံက အသိတစ္ေယာက္

 

အကူအညီ နဲ႔ သူ႔အေၿဖလႊာနဲ႔ ပထမရသြားတဲ့ ေတာကတြဲဖက္ ကလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေကာင္းေလ အေၿဖ

 

လႊာကို ေတာင္းၾကည့္ခဲ့တယ္။လုပ္ေပးတဲ့ သူက တကယ္လို႔ တစ္ခုခု ဆို သူၿပတာဘယ္သူမွမသိပါေစနဲ႔

 

ဆုိလို႔ ၿပသနာမရွာခဲ့ဘူး။ညီမေလးအေၿဖလႊာ မွာဘာလုပ္ထားလဲသိလား။သူေၿပာသလို အကုန္ေၿဖနိုင္တယ္

 

ဆိုတာလဲ မွန္တယ္။အမွတ္ေတြကလဲ ေကာင္းတယ္။အပုဒ္ၾကီးတစ္ပုဒ္စာ အမွတ္ကို ေက်ာ္ေပါင္းထား

 

တယ္ခင္ဗ်။ဥပမာ ၁၀ မွတ္တန္ ကို သူေၿဖထားတာ ၈ မွတ္ရတယ္။အဲဒါကို ထဲ့ မေပါင္းဘူး။ေက်ာ္ပစ္

 

 ခဲ့တာ။အဲဒါဆိုေၿပာက်မွာေပါ့ ေမ့ပီး မေပါင္းမိတာေနမွာေပါ့လို႔။နိုး နိုး နိုး အေၾကာင္းစံုကို သိရေအာင္

 

ဟိုလူ၊ဒီလူ ေတာက္လိုက္ေတာ့ တြဲဖက္ ေက်ာင္းအုပ္က အ.ထ.က ၁ ေက်ာင္းအုပ္ရဲ့ ဆရာၿဖစ္ေနလို႔

 

သူတို႔ တြဲဖက္ေက်ာင္းက တစ္ေယာက္ပါေအာင္လို႔ လုပ္ေပးတာတဲ့ဗ်။အဲဒီ ကိစၥ နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး

 

ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတြကိုေတာင္ တို႔အေဖနဲ႔ ခပ္တန္းတန္း ၿဖစ္လိုက္ေသး။တကယ္ဆို အဲဒီ ၈မွတ္မပါ

 

ေတာင္ ညီမေလးက ၂ မွတ္ေလာက္ပဲကြာတာ။အဲလို ေက်ာ္ေပါင္းလဲ လုပ္လို႔ရတယ္ေနာ္...

 

 

ေနာက္တစ္ခါ ညီမေလးရဲ့ သူငယ္ခ်င္း အသိတစ္ေယာက္လဲ ႏွစ္စဥ္ ပတ္လည္ဆု၀င္တယ္ေပါ့။တစ္ႏွစ္က်

 

ေတာ့ ပတ္လည္ဆု စာရင္းထုတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာသူမပါေတာ့ မေက်နပ္ပဲ အေၿဖလႊာ ေတာင္းၾကည့္တယ္။

 

သူ႔အေဒၚကလဲ ဆရာမဆိုေတာ့။ေတာင္းၾကည့္ေတာ့မွ အမွတ္ေပါင္းတာ မွားေနလို႔ ၿပန္ေပါင္းၿပီး

 

ၿပန္တင္ေပးလိုက္ေတာ့ ပထမ ထုတ္ထားတဲ့ ပတ္လည္ဆုကလဲ ၿပန္ၿဖဳတ္လို႔မရ နဲ႔ တစ္ဆုတိုးေပးလိုက္

 

ရတယ္။ေတြ႔ၾကံဳခဲ့တာေလးေတြပါ။ဆရာတိုင္း ေက်ာင္းတိုင္း ကိုမဆိုလိုပါဘူး။

 

အခုမ်ားက်ဴရွင္ က်ဴရွင္ ဘယ္ေလာက္ေခတ္စားေနလဲ။ၿပီးခဲ့တဲ့ မတ္လၿပန္တုန္းက ေႏြရာသီေတာင္

 

အိမ္ကလူ တူ ၅ ႏွစ္ ဇြန္လမွ သူငယ္တန္းတတ္မယ့္ လူက စာက်ဴရွင္ တတ္ေနတဲ့ အၿပင္ စေန၊တနဂၤေႏြ

 

ဆို ကြန္ၿပဴတာ သင္တန္းဆိုလား သြားတတ္လို႔ အ့ံၾသေနတာ။သားရဲ့ ကြန္ၿပဴတာ သင္တန္းက ဘာေတြ

 

တုန္းေၿပာပါအုံး ဆိုေတာ့ ေမာက္စ္ ဘယ္လိုကိုင္တယ္၊ကြန္ၿပဴတာ ဘယ္လိုဖြင့္တယ္၊ပိတ္တယ္၊ၿပီးေတာ့

 

ကြန္ၿပဴတာထဲမွာ ဂိမ္းေဆာ့ နည္း၊အရုပ္ဆြဲ နည္းသင္တယ္တဲ့။သူ႔အေဖကေတာင္ ၅ ႏွစ္သား သူ႔သား

 

ၾကီး ကြန္ၿပဴတာ သင္တန္းသြားရင္ ယူသြားဖို႔ လက္ေတာ့ပ္ တစ္လံုးေတာင္ ၀ယ္ေပးေသးတာ....

 

 

 

 

သမီးေလး အေၾကာင္း

မာမား where is pa pa? 

ပါးပါးအလုပ္သြားတယ္ေလ သမီးေလး၊သမီးေလးက ပါးပါးကိုခ်စ္လား

ေမလင္းလင္း ပါးပါးခ်စ္

မားမားကိုေရာ

မားမား မခ်စ္ဖူး၊ေမလင္းလင္း ပါးပါးခ်စ္

ဒါဆိုလဲ သြားေအ က်ဳပ္ဆီမွာ မုန္႔လာမေတာင္း နဲ႔

ေၿပာၿပီး တို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ ၀င္လာတံုး ဟယ္လို ဟယ္လို အသံၾကားတာနဲ႔ ဘာမ်ားလဲလို႔ ဧည့္ခန္းကို

ေခါင္းၿပဴၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ဖုန္းကို ယူၿပီး သူက ဖံုးဆက္ေနေလရဲ့။ဘာေၿပာေနလဲ အသာနားစြင့္

လိုက္ေတာ့

ဟဲလို ပါးပါး ေမလင္းလင္း ပါးပါး ခ်စ္၊မားမား ခ်စ္ဖူး၊ေမလင္းလင္း ဆိုးတဲ့

အေဖလုပ္သူဆီဖုန္းဆက္ေနတာ။အမွန္ သူဖုန္းနံပါတ္လဲ သိတာမဟုတ္ဖူး။သူက အေဖလုပ္သူကိုသိပ္

ခ်စ္တယ္။

 မီးဖိုေခ်ာင္ကေန လွမ္းရုိက္ထားတာ

အေမလုပ္သူ မီးဖိုေခ်ာင္ကေနထြက္လာရင္ ေဘာကန္သလိုဘာလိုနဲ႔ ဖုန္းခ်ၿပီး ေဘာကန္တယ္။

အေမလုပ္သူ ၿပန္၀င္သြားနဲ႔ ၿပန္ဆက္တယ္။


သူေဆာ့တဲ့ A-Z ဘေလာ့တံုးေလးေတြရွိတယ္။သစ္သားၿပားမွာကပ္ရတဲ့ဟာေလ။သူ၂ႏွစ္မၿပည့္ခင္တုန္းက

ဒီမွာ ဗီဒီယိုေလး ရုိက္တုန္းကဟာေပါ့။အဲဒီမွာ အခု A ဘေလာ့တံုးေပ်ာက္ေနတာ ၾကာၿပီ။၇ွာမေတြ႔ဘူး။

သူက အၿမဲေမးတယ္ A ကို။တို႔က ၇ွာမေတြ႔ဘူးသမီးရယ္လို႔ေၿပာရတယ္။ဒီေန႔ေတာ့ သူက

မားမား ဒီမွာ A မားမားကိုင္ တဲ့ ဆိုၿပီး သူ႔လက္ကိုဆုပ္ၿပီး တိုလက္ထဲ အတင္းထည့္တယ္။

တို႔လဲ ဟယ္ သူ A ကို ဘယ္ကေတြ႔လဲေပါ့။ဘယ္ဟုတ္မလဲ ဘာမွမရွိတာကို A ဆိုၿပီး ၇ွိခ်င္ေယာင္

အေမလက္ထဲထည့္တယ္။ၿပီးေတာ့ မားမားေၿပာ မားမားေၿပာတဲ့..သူဆိုလိုတာ what is this?လို႔ေမးခိုင္း

တာ။တို႔က ဘာမွမ၇ွိတာကို ရွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ကိုင္ထားၿပီး ေမးရတယ္။အဲဒီေတာ့ သူက

this is A,A for Alligator လို႔ေၿပာၿပီး အေမလက္ထဲက မ၇ွိတဲ့ Aကို ၇ွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ယူၿပီး သစ္သား

ၿပားက A အကြက္မွာထဲ့တယ္။အံၾသေရာ...သူဘယ္လိုမ်ား ဒီလို ေဆာ့နည္းသိပါလိမ့္။

သမီးေလးဟာ ၁၉လ ကတည္းက A-Z ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိတယ္။ဒီမွာ တင္ဖူးတယ္။(ဖဘ)


မိန္းကေလး မို႔လားမသိ ခဏ ခဏ စိတ္ေကာက္တယ္။စိတ္ေကာက္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မၾကည့္ေတာ့ဘူး

ဘာမွလဲေၿပာလို႔မရဘူး။သူတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေလာက္ထဲက diaper ကို အိပ္ခ်ိန္ပဲ ၀တ္ေပးတာ။သူက

ရႈးေပါက္၊အီးပါ ေၿပာတတ္ေနေတာ့။အခု အိပ္ခ်ိန္ diaper ၀တ္ေပးရင္ မၾကိဳက္ဖူး။ခြ်တ္မယ္တကဲကဲ။

ေန႔ခင္းဖက္ diaper မပါပဲ သိပ္တာ ၂ရက္၇ွိၿပီး ရႈးမေပါက္ခ်ဘူး။ဒီေန႔ေနခင္း အိပ္က်ေတာ့ အကိုလုပ္

သူက နိုးလာၿပီး ေနမေကာင္းလို႔ အေမလုပ္သူက ေခြ်းေတြ သုတ္ေပးလိုက္၊ဖက္လိုက္လုပ္ေနတာကို

နိုးလာေတာ့ ေတြ႔သြားၿပီး မနာလိုၿဖစ္ၿပီးစိတ္ေကာက္တာ ၁၅ မီးနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။သမီးေလး လာ

ရႈးသြားေပါက္မယ္ ေခၚတာလဲ မလိုက္ဘူးေပကပ္ေနတယ္။

                                             စိတ္ေကာက္ေနတာ

အိမ္ၿပန္ဖို႔ေခၚတာ မလိုက္ဘဲ အေမကိုေၿပာင္ၿပေနတာ

                                

       

 ကစားကြင္းကေနၿပန္ဖို႔ေခၚတာကိုၿပန္မလိုက္ဘဲ ဖိနပ္ကို ခြ်တ္ၿပီးကန္လိုက္တယ္။


သမီးေလးက စိတ္ေကာက္တတ္ေပမယ့္ အကိုလုပ္သူကိုခ်စ္တယ္။သူ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ၀င္လာလို႔ အေမ

က သၾကားလံုးေပးလိုက္ရင္၊ ကိုးကိုး ဆြိ စားမယ္ဆိုၿပီး အကိုလုပ္သူကို သူ႔လက္ထဲကဟာေပးၿပီး

အေမလုပ္သူဆီ သူ႔အတြက္လာေတာင္းတယ္။အေမလုပ္သူနဲ႔သူနဲ႔ ဟိုတေန႔ က ေၿပာင္းဖူးစားေနတာ

အကိုလုပ္သူက ခံုေပၚမွာ စာဖတ္ေနတာ လာမစားဘူး။အဲဒါသူက ေၿပာင္းဖူးေစ့ေတြယူၿပီးေတာ့

ကိုးကိုး စားေနာ္ ေရာ့ ဆိုၿပီး edwin ပါးစပ္ထဲ သြားထည့္ေပးတယ္။ေနာက္ေန႔ ဖရဲသီးစားေတာ့လဲ

အဲဒီအတိုင္းပဲ။မနက္အိပ္ယာထလို႔ အေမလုပ္သူက မုန္႔ကြ်းေနတုန္း အေဖလုပ္သူ အိပ္ခန္းထဲက

ထြက္လာရင္ သူ႔အေဖ ကို ပါးပါး လာလာ မုန္႔မုန္႔ စားမယ္ တဲ့။အိမ္မွာေနရတာပ်င္းလာရင္ KFC

သြားမယ္ဆိုၿပီး ေသာ့ဆြဲေတာ့တာပဲ။


အဲ အေမ လုပ္သူက အကိုလုပ္သူကို ဆူေနရင္ေတာ့ မာမား ကိုကိုး ဆိုးေနာ္ လင္းလင္း ကြိဳင္းကြဳိင္းေနာ္

လုပ္တတ္ေသးတာ။ေရွ႔ႏွစ္ေတာ့ play group ထားရေတာ့မယ္။ဒီႏွစ္ေတာ့ သူ႔ပါးပါးက ငယ္ေသးလို႔တဲ့။

(လာမယ့္ ေအာက္တိုဘာ ၁၃ မွာ၂ႏွစ္ နဲ႔ ၅လ)

04-10-2012

အခုတေလာ Edwin တစ္ေယာက္ family ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ခဏ ခဏ ေၿပာတယ္။လမ္းမွာ ေယာက္်ား၊

မိန္းမ၊ကေလးေတြ အစုလိုက္ေတြ႔ရင္ မားမား this is family တဲ့။ဟိုအရင္တုန္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္

ကေၿပာဖူးတယ္။သူ႔အသိ သမီးေလးက ေက်ာင္းကၿပန္လာေတာ့ ေမေမ family ဆိုတာေမေမ၊ေဖေဖ

သားနဲ႔သမီး ကိုေၿပာတာ။သမီးတို႔မွာ သားမရွိေတာ့ family ဘယ္ေခၚမလဲ။သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးပါလို႔

အေမလုပ္သူကို ေၿပာတယ္ၾကားဖူးတယ္။Edwin ကေတာ့ ညီမေလးလဲရွိေတာ့ အဲလိုေတာ့ မေၿပာဘူး။


အိမ္ကလူ ခရီးသြာတာ ၃ပတ္နီးပါး၇ွိၿပီ တစ္ခါမွ အေဖလုပ္သူကိုမေမးဘူး။ေမလင္းလင္းကေတာ့ တစ္ေန႔ကို

အခါ၂၀ေလာက္ေမးတယ္။ဒီညေနေတာ့ KFC မွာ သူ႔ကို မုန္႔၀င္ေကြ်းေတာ့ ေဘးကခံုမွာ မိသားစုတစ္စု

စားေနတယ္။အေဖရယ္ အေမရယ္ ကေလး၂ေယာက္ရယ္ေပါ့။အဲဒီေတာ့ ကိုေရႊေခ်ာက သူတို႔ကို

လက္ညိွးထိုးၿပၿပီး မားမား အဲဒါ family ေနာ္။Where is Edwin's family?..where is Daddy?တဲ့။

ထူးထူးဆန္းဆန္း ဒီေန႔ပဲ အေဖလုပ္သူကိုေမးတယ္။

၀ီကီ ကေနယူထားတာ
 
From the perspective of children, the family is a "family of orientation": the family serves to locate children socially and plays a major role in their enculturation and socialization.

 From the point of view of the parent(s), the family is a "family of procreation," the goal of which is to produce and enculturate and socialize children.

ခံစားခ်က္

တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ စိတ္ထဲမြန္းက်ပ္တယ္။တစ္စံုတစ္ခုကို အလိုမက်သလိုခံစားရတယ္။ကိုယ့္ဘ၀ကို

အခုထိ မေက်နပ္ဘူး။သူငယ္ခ်င္းေတြက ေၿပာတယ္..ေက်ာ့ဘ၀က ေအးခ်မ္းလိုက္တာ..အလုပ္လုပ္စရာ

မလိုဘူးတဲ့။တို႔က်ေတာ့လဲ အလုပ္လဲ လုပ္နိုင္ ကေလးလဲေမြးနိုင္ တဲ့သူေတြကို သေဘာက်တယ္။


ကေလးေတြကို အိမ္ေဖာ္နဲ႔ထားဖို႔က်ေတာ့လည္း ၿဖစ္ပါ့မလားစိုးရိမ္။တစ္ေနကုန္ေက်ာင္းထားဖို႔က်ေတာ့လဲ

သနားေနတာနဲ႔ အခုထိ ကိုယ့္ဘ၀က ေရရာေသခ်ာမႈ မရွိေသးဘူး။ေစ်းဆိုင္ေလးဖြင့္ရရင္ေကာင္းမလား။

ဒါဆိုကေလးေတြလဲ အနည္းအမ်ား ၾကည့္လို႔ရတာေပါ့ ဆိုၿပီးဆိုင္ခန္းငွားခ ေစ်းေတြလိုက္ၾကည့္ၿပန္ေတာ့

၀ႈးးးငါ့ႏွယ္ ဆိုင္ငွားခရေအာင္ေတာင္ရွာနိုင္ပါ့မလားနဲ႔။၃၃ ႏွစ္ၿပည့္ေတာ့မယ္ ေဟာက္စ္၀ႈိက္ ဘ၀က

မတတ္ေသး။


သူ႔ကိုလဲအားနာတယ္။အမွန္ေတာ့ သားေလးဘိုက္ၾကီးတုန္းက အလုပ္မထြက္ပဲ ဆက္လုပ္ဖို႔ေကာင္းခဲ့တာ။

သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ စလံုးကို ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေရာက္ခဲ့တာ။ေက်ာင္းလခ၊ေနစရိတ္ စားစရိတ္ အကုန္တာ၀န္ယူ

ခဲ့တာ။မွတ္မိေသးတယ္ အဲတုန္းက သူ ကတစ္လ ေလးရာ တို႔ကိုေပးတယ္။NTU မွာ အေဆာင္လခက

၂၂၅ ေပးရတယ္။၁၇၅ က်န္တာကို အသံုးစရိတ္။ေရာက္ေရာက္ၿခင္း ကိုယ့္ကို ဟန္းဖံုးတစ္လံုး၀ယ္ေပး

တယ္။မွတ္မိေသးတယ္ ဆိုနီ အၿဖဴေလး။သူကေတာ့ ေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ အထိ ဖံုးမကိုင္ဘူး။

အဲလိုပဲ တို႔ ပေရာဂ်က္လုပ္ ဖို႔ဆိုၿပီး ကြန္ၿပဴတာ တစ္လံုး၀ယ္ေပးတယ္။၁၀၀၀ေက်ာ္ေပးရတယ္။

ေက်ာင္းတတ္ေနတုန္းကလဲ Dissertation ယူလို႔ တစ္ႏွစ္နဲ႔ အၿပတ္ၿပီးအာင္လုပ္ရလို႔ သူမ်ားေတြ

လို part time မလုပ္ၿဖစ္ဘူး။ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္ရွာမွသာ အလုပ္မရခင္ လုပ္ၿဖစ္တာ။


အခုေတာ့ သူ႔ကိုအနည္းငယ္ ကူလုပ္ေပးယံုကလြဲၿပီး ဘာမွမလုပ္နိုင္။ကိုယ့္ရဲ့မရွိမဲ့ရွိမဲ့ အရည္အေသြးေလး

ေတြ ဒီ HDB အခန္းထဲမွာ ကုန္ဆံုးသြားမွာ ႏွေမ်ာလွတယ္။တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္မွၿဖစ္ေပေတာ့မယ္။


(ဖတ္ၾကည့္ၿပီး စိတ္မညစ္သြားနဲ႔အံုးေနာ္)

အၾကံအဖန္ အိမ္ေနာက္ဦးစီး

အိမ္မွာ အခု အိမ္ေနာက္ဦးစီးလုပ္ေနေလေတာ့။အဓိကၾကံဳရတာ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ဘာခ်က္ရမလဲဆိုတာပဲ။

ဘယ္လို ဟင္းစပ္တည့္ေအာင္ ခ်က္ရမလဲ။တစ္မ်ိဳး နဲ႔တစ္မ်ိဳး မရုိးရေလေအာင္ စီမံရပါတယ္။ဒါေတာင္

အိမ္ကလူက ေခ်းမ်ားတတ္သူ မဟုတ္ပဲ အကုန္စားတတ္သူ မလို႔ေပါ့။သိပ္မၾကိဳက္ရင္ နဲနဲပဲစား။ၾကိဳက္ရင္

အားပါးတရ တြယ္တာပဲ။အခု ကေလးေတြရလာေတာ့လဲ ကေလးေတြအတြက္ အဟာရလဲၿဖစ္၊၀မ္းလဲမခ်ဳပ္

ေအာင္တစ္မ်ိဳးတိုး စဥ္းစားရတာပိုလာေရာ။လူၾကီးေကာ ကေလးပါ စားလို႔ အဆင္ေၿပေအာင္ခ်က္ၿဖစ္ေပ

မယ့္ စားလို႔အဆင္မေၿပရင္ တစ္မ်ိဳး စီစဥ္ရေသးတာ။


အိမ္ကလူက အိမ္ဟင္း ထမင္း သိပ္မက္တယ္။ၿမန္မာဟင္းကို ဆိုလိုတာ။ခရီး ခဏ ခဏ သြားေနရေတာ့

ဒီမွာေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေပါင္မုန္႔တို႔၊ဘာဂါတို႔၊ပီဇာ တို႔ မစားဘူး။မုန္းလို႔တဲ့။ေပါင္မုန္႔စားတဲ့ တိုင္းၿပည္ဖက္

မ်ားသြားရင္ ၿပန္လာဖို႔ ဟိုဘက္ကေန ေလယာဥ္ေပၚမတတ္ခင္ အာဖ်ံေရ ထမင္းခ်က္ထား ငါဒီမွာ ေပါင္မုန္႔

စားရလို႔ေသေတာ့မယ္ လို႔ ဖုန္းဆက္ရင္ ကိုယ့္မွာ အေၿပးအလႊား စီစဥ္ရတယ္။သူက ငါးပိရည္၊တို႔စရာ၊

ဟင္းခ်ိဳ တစ္ခြက္ပါရင္ အသားဟင္းေတာင္ သိပ္မလိုဘူး။သူ ခရီးသြားရင္ေတာ့ ဖရီးေပါ့။ဟင္းကို

ကေလးေတြ အတြက္ပဲ စီစဥ္ၿပီး ကိုယ္ကေတာ့ ၾကံဳသလိုစားတယ္။ကေလးေတြ အတြက္ခ်ည္းပဲ ခ်က္တာ

ေတာင္ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ဦးေႏွာက္ေၿခာက္ရတယ္။ဒီညက်န္တဲ့ ၾကက္သား ေလးကို မနက္ဘာနဲ႔ေရာ

ခ်က္ရရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနရင္ မစႏၵာ ၀တၳဳေလး သြားသတိရလို႔ ၿပန္တင္လိုက္တာ။တစ္ပုဒ္လံုး

မဟုတ္ဘူး။ Burmeseclassic  ကေနယူတာပါ။

  ၀တၳဳနာမည္က 'အၾကံအဖန္' တဲ့။